Eπικήδειος για τον Γιάννη Ρουκούνη
Σεβασμιότατε,
Είναι στην ανθρώπινη φύση να θέλει να αποφύγει να βιώσει ορισμένες καταστάσεις και στιγμές ειδικά στιγμές που αφορούν στην απώλεια προσφιλών προσώπων και μάλιστα όταν η απώλεια αυτή έρχεται ξαφνικά όπως ένας κεραυνός στην καθαρή καλοκαιρινή ατμόσφαιρα. Μια ατμόσφαιρα που τίποτα δεν προϊδεάζει για την απώλεια και που η ανθρώπινη φύση θέλει να θεωρεί ότι όλα θα μείνουν έτσι ανέφελα αιώνια.
Κάπως έτσι σαν κεραυνός δίπλα μας, μας συγκλόνισε η απώλεια από την παρούσα ζωή του εκλεκτού συναδέλφου του καθηγητή του Τμήματος Πολ. Μηχανικών και υπέροχου ανθρώπου Γιάννη Ρουκούνη τον οποίο αποχαιρετούμε σήμερα.
Ενός από τα πλέον διακεκριμένα στελέχη του Πανεπιστημίου μας αλλά και της πόλης αυτής με μακρόχρονη και σπουδαία παρουσία στην εκπαίδευση στην τέχνη και στον πολιτισμό. Ενός από τους πρωτεργάτες για την σωτηρία της παλιάς πόλης και την ανάδειξη του πολιτισμού στην Ξάνθη με σημαντικές πρωτοβουλίες στους τομείς αυτούς που ειδικά στην δεκαετία του 70 αποτελούσαν άθλους.
Του πρωτοπόρου και διορατικού καθηγητή που από τις αρχές της δεκαετίας του 80 ξεκίνησε την εισαγωγή των ψηφιακών απεικονίσεων στην διδασκαλία των πολιτικών μηχανικών.
Του συναδέλφου με το απαράμιλλο ήθος, την ταπεινότητά, την ευγένεια και τους τρόπους του, ο οποίος ων από την πρώτη γενιά των δασκάλων του Πανεπιστημίου μας αγάπησε και πίστεψε σε αυτό και στο κοινό όραμα μας και το υπηρέτησε με πίστη και συνέπεια για πολλές δεκαετίες συνεισφέροντας στην επιτυχίες της Πολυτεχνικής Σχολής και στη μόρφωση και εκπαίδευση χιλιάδων συναδέλφων μηχανικών. Με πολλές γνώσεις πάνω σε μια ευρύτητα θεμάτων, πρόθυμος πάντοτε να προσφέρει και να βοηθήσει σε όποιον συνάδελφο η σπουδαστή είχε ανάγκη.
Ενός ήρεμου και διακριτικού επιστήμονα που ήθελε να μιλούν τα έργα του για αυτόν.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την ευγένειά του, την συνεχή προσφορά του, τις γνώσεις του, την ευθύτητά του, το χαμόγελο, το χιούμορ του και την καλή και πάντα φιλική του διάθεση.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει και ας προσευχηθούμε ο Κύριός να δώσει δύναμη και κουράγιο στη σύζυγό του, την εκλεκτή συνάδελφο μας Μάρω, και στα δυο υπέροχα παιδιά του, τη Νατάσα και το Μπάμπη.
Καλό σου ταξίδι φίλε μας Γιάννη, είμαστε υπερήφανοι που υπήρξαμε τόσες δεκαετίες συνάδελφοι και φίλοι θα σε θυμόμαστε για πάντα.
Καθηγητής Α. Καραμπίνης
Πρύτανης ΔΠΘ